8-17 september: Pyreneeën van oost naar west.

Het officiële startpunt van de reis is uiteraard aan de kust. In l'Escala aan de Costa Brava beginnen we met een rustige aanloop naar het binnenland van Catalonië. Net voorbij het schilderachtige Castellfollit de la Roca beginnen we aan een spectaculaire beklimming door de Vall del Bac (Garrotxa), over een smalle asfaltweg. De klim is lang, de onregelmatige afwisseling van beklimmingen, vlakten en kleine afdalingen doen je geleidelijk in hoogte toenemen, hoewel in het midden van de beklimming er enkele lastige stroken zitten (om de benen te testen), is het volop genieten van de omgeving! De laatste 20 km kun je rustig peddelen naar het hotel in Campdevànol. Prima rit om warm te draaien.

Vandaag het dak van de tour! Maar eerst de Coll de la Crueta. Dit is een klassieke col in Catalonie. Talloze keren maakte het deel uit van de route van La Volta a Catalunya en La Vuelta a España. Ondanks de gemiddelde stijging van 5% is het een beklimming die enkele pittige passages heeft. De lange inspanning wordt dik beloond met fraaie uitzichten tot aan de Montserrat en de Haut Pyrenees. Geniet van de rust en de ruimte! Na een korte afdaling komen we in de wintersportplaats La Molina. De daaropvolgende cols, de Puymorens en de Envalira, vormen bijna één doorlopende klim. Niet steil, wel lang! Halverwege de laatste klim, veel taks free shops in pas de la Casa oftewel we zijn in Andorra! Hierna is, het nog 4 km genieten van het ruige landschap voor we de top van de Envalira bereiken. Na een mooi lopende afdaling bereiken we El Tarter, waar we welkom zijn in hotel Nordic****.

We starten met een korte afdaling om na 5 km te beginnen aan de fraaie Col de Ordino (wie zijn krachten nog wil sparen kan eenvoudig rechtdoor). Omdat we nog op hoogte zijn is de top van de Ordino al na 8 km bereikt. Na een mooie afdaling naar Andorra La Vella, blijft de weg vals plat naar beneden gaan tot de voet van de Port del Cantó. Dit is 25 km klimmen! Ook deze col kent een prima lopende afdaling. Resteren nog 30 km licht stijgende kilometers voor we ons hotel in het oude bergstadje Esterri de Anneu bereiken.

3 cols staan er vandaag op het programma. De Port de Bonaigua is een doorgaande weg dus geen extreme percentages. Maar wel lang, dus echt een klim om in je kadans te overwinnen. Je wordt beloond met een lange afdaling, waar je echt meters kunt maken voordat je begint aan de Portillon. Dat is 8 km tegen een stevig gemiddelde. Op de top rijd je Frankrijk binnen en een afdaling met mooie uitzichten eindigt in het kuuroord Bagneres de Luchon. Resteert nog één col en niet de minste. De Peyresourde is een klassieke col. Door de hoge boomgrens duurt het even voor het landschap het karakter krijgt van het hooggebergte, maar je benen zullen het je wel vertellen. Gaandeweg toont de klim meer zijn ware aard. Zodra je bij de haarspeldbochten bent is de klus bijna geklaard. Na de top is er nog een kleine zijsprong naar het Altiport, alvorens we in een fraai panorama afdalen naar Arreau. .

Dit is een ode aan de allereerste bergetappe die in de Tour de France van 1910 werd verreden, toen de cols nog onverhard waren. Na afloop van de etappe werden de organisatoren voor moordenaars uitgemaakt. (Lees hier meer in het mooie artikel dat Ron van Couwenhoven hierover heeft geschreven). Inmiddels heeft de gravel plaatsgemaakt voor asfalt, maar het blijft een epische rit. Beleef de wielerhistorie in een overweldigend landschap en bewonder de helden van vroeger!

Na het geweld van gisteren is deze een tandje minder. De eerste col is de Marie Blanque, van de makkelijke zijde waarbij alleen de eerste 3 km pittig doortrekken. Na een spetterende afdaling volgt een tussenstuk zonder noemenswaardige moeilijkheden. Tot aan de Ahusquy. Een typische west Pyreneeën col. Niet zo hoog, maar wel ruig! Dat geldt voor zowel de omgeving als de stijgingspercentages. De inspanning is tijdelijk, de herinnering aan de prachtige col zal blijven. Als je na de inspanning van gisteren iets rustiger aan wilt doen is een makkelijker alternatief mogelijk via de Col d'Osquich.

Nog 124 km scheiden ons van de Atlantische Oceaan. De Pyreneeën gaan over in het Baskenland. De bergen zijn niet zo hoog meer maar omdat het de hele dag op en af gaat tellen we een ruim aantal hoogtemeters. Neem de tijd de je nodig hebt en geniet van wat volgens velen een van de mooiste fietsregio’s is !
In San Sebastian is de Atlantische kust bereikt. De prachtige baai van La Concha vormt de perfecte omlijsting van dit feestelijke moment!