18-25 september: Pyreneeën van kust naar kust.

Na de reisdag van gisteren fietsen we via een rustige aanloop naar de Spaanse grens. Dan duurt het niet lang meer voor de eerste heuvels opdoemen. Via de Otxondo en Izpegi rijden rijden we Frankrijk weer binnen en finishen in het pittoreske Saint-Jean. Prima rit om warm te draaien.

De eerste col van vandaag de Ahusquy is typisch voor de westelijke Pyreneen. Niet zo hoog als de bekende namen, maar met pittige stijgingspercentages! Schakel een tandje terug en geniet van het prachtige groene landschap. De 2e uitdaging van vandaag is de Hourcère dat is een serieuze col! Na een korte afdaling volgen nog 4 pittige kilometers naar de top de Soudet. Dan zit de harde labeur van vandaag er op een gaan we bijna alleen maar in dalende lijn naar het hotel.

De etappe van vandaag is een bekende combinatie in de Tour de France, waarbij de Marie Blanque door de profs als een voorbereiding op de Aubisque wordt gezien. Maar vergis je niet, in de laatste km gaat het stijgingspercentage zonder afleiding van mooie uitzichten steeds dieper in de dubbele cijfers. Het uitzicht van de top is prachtig dus hier ontvang je loon naar werken! De Col de Aubisque is de eerste grote naam! Een goed lopende col in een prachtig berglandschap. In de afdaling fiets je langs het indrukwekkende Cirque de Litor. Historische grond! Wim van Est werd hier uit het ravijn getakeld. (naar eigen zeggen tikte zijn klokje nog…..). Na een korte klim naar de Soulor besluiten we met een afdaling naar Argeles Gazost.

Vandaag een klassieke Tour de France etappe over de Tourmalet, Aspin en Peyresourde. Na afloop van de etappe in 1910 werden de organisatoren voor moordenaars uitgemaakt. Inmiddels heeft de gravel plaatsgemaakt voor asfalt. Maar het blijft een epische rit. Goed te weten dat we de volgende dag kunnen geniet van onze rustdag. .

De langste etappe van deze reis We passeren de Spaanse grens en beginnen aan de Puerto Bonaigua. Na 20 km geleidelijk klimmen passeren wederom de 2000 m hoogtelijn, alvorens te beginnen aan een lange afdaling naar de voet van de Puerto del Canto. Ook dit is een loper van 18 km. Tot slot dient er vals plat omhoog naar Andorra gereden te worden. Met andere worden verdeel je krachten over de dag

Een stuk korter maar niet te onderschatten vandaag: De Port d’Envalira, is een goed lopende klim, maar met 2400m de hoogste pas in de Pyreneeën. Na een lange afdaling naar Ax-les-Thermes, start de Col de Pailheres aanvankelijk niet al te moeilijk, maar het venijn zit hier in de staart. Na een geweldige afdaling en een prachtige rit door nauwe gorges rijden we naar Quillan.

Nog 2 mooie beklimmingen scheiden ons van de Middelandse zee! De Col de Jau, loopt dwars door een nationaal park. Klim door een mooi groen landschap langs bergbeekjes en geniet van een heerlijke afdaling. Je kunt je dan opmaken voor de laatste beklimming, de Col de Palomera. Daarna rollen we naar de Middellandse zee! Na 150 km is de kust tot kust uitdaging volbracht! Wie dit wil, kan na dit feestelijke moment in 20 km naar het hotel in Perpignan fietsen. Maar als het mooi is geweest staat de bus ter beschikking.